عآدت ڪـردم بـﮧ اینڪـﮧ در بحرآטּ هاے زندگی ام خودم هوآے خودم رآ دآشتـﮧ بآشم...

در شب هآے بے خوآبے خودمبرآے خودم لآلآیے بخوآنم...

وقتے بغض میکنم خودم، خودم رآ در آغوش بگیرم...دلدآرے بدهم...

میبینے؟؟

تنهآیے بآ همه ے دردے ڪـﮧ دآرد مرآ "مرد" بآر آورده...

آنقدر ڪـﮧ بآ همـﮧ ے "زنآنگے ام" "مردآنـﮧ" بـﮧ خودم تڪیـﮧ میڪنم..

ای کفش تنگ و بی تاب فرار...!

عشق آن سفر بزرگ....!

اوه چه میکشم......

چه خیال انگیزو جهان بخش است "اینجانبودن".......

دکترعلی شریعتی

جلوی بهزیستی نوشته شده بود شیرمادر و مهر مادر جایگزینی ندارد! اما پدرم مهر مادرم را پرداخت کرد ، گاوی خرید و من بزرگ شدم ،هیچکس حقیقت مرا نفهمید جز معلم ریاضی که همیشه میگفت گوساله بشین (زنده یاد حسین پناهی)

بلند ترین فریاد دنیا اشکی است که بی صدا از گوشه ی چشم جاری شود …