بدرود مرد خاطره ها...فرهاد نامه

بوسه عشق ،پایان قصه فرهاد

با این همه " شیرین" چه کردی " فرهاد"...؟

!

نه حوصله واژه پردازی دارم و نه می خواهم اسیر فعل های تکراری کاش و افسوس و چرا شوم. وقتی که محکوم به قبول

تصمیم توییم هرچه که باشد،محکوم به هر چه که دل آبی تو بخواهد، محکوم به باختن مقابلت، چه معنا دارد این جمع

حروف"دال-لام-ت-نون-گاف-ی"؟!

و چه لذتی است باختن به عشق!

پادشاه اقلیم آبی! عجب قاضی بی انصافی هستی!فکر و تصمیم و حکم باتوست.بهت و بغض و اشک برای ما.عاشقانت را به

گناه عاشقی محکوم میکنی به "نداشتنت"و ...بی انصاف!فرصت عفو نه،فرصت التماس هم نمی دهی ؟!

خیره ماندم به صفحه خاموش تلویزیون و کوله پشتی و لباس آبی شماره هفتم. به تعطیل کردن کلاس،به دویون و لیزخوردنم

برای از دست ندادن دیدنت.برای رسیدن به ورزشگاه. خیره مانده ام و دنبال یک جای گرم می گردم...جایی که سوز این

خداحافظی منجمدم نکند

...

پادشاه فرهاد دوستت دارم!ساده تر از این؟!وسیع تر از این؟!

به خاطر تمام لحظه های شیرینی که ساختی ، به خاطر تمام خاطره ها،به خاطر "بودنت"، به خاطر"فرهاد بودنت"

پادشاه فرهاد از این لحظه رفتنت تا همیشه دلتنگ اخم هایت، دویدن هایت، بازوبند روی دستانت، لبخندهایت،بوسه های عشق بر

دستان مشت کرده ات، بوسه های ناب و تکرارنشدنیت بر پیراهن آبی و هفت محبوبت خواهم ماند....

از لحظه رفتنت تا همیشه به همه کسانی که بازی پرشکوه تو را ندیده اند، خواهم گفت:من بازی هایش را دیده ام.! و این

جمله می شود افتخار من. می شود غرور من . پادشاه فرهاد!

روزی برایت نوشتم:"چشمانم فرش گام هایت برای برگشتن، نه به خاطر اینکه چشمان منست برای اینکه تو رنگش را می

پرستی"

کاپیتان!راستش را بخواهی، بی حضور تو این چشم ها به کارم نمی آید. هی خیس می شود...

تلخ است خداحافظیت. درد دارد

آدم خوب قصه ها! قهرمان افسانه ای!

بدرود!...

بدرود مرد خاطره ها!بدرود محبوب!بدرود دوست داشتنی

!

بدرود ارباب لحظه ها ...بدرود....

برو هرجای این دنیا که می خوای، تو اینجایی توی قلبم توی خونم...هوادارت همیشه می مونم

خداحافظ کاپیتان 7 مقدس

محبوب و دوست داشتنی

منتظرت میمونیم...