هفت نصيحت مولانا
• گشاده دست باش، جاري باش، كمك كن (مثل رود) • باشفقت و مهربان باش (مثل خورشيد)
• اگركسي اشتباه كرد آن رابه پوشان (مثل شب) • وقتي عصباني شدي خاموش باش (مثل مرگ)
• متواضع باش و كبر نداشته باش (مثل خاك) • بخشش و عفو داشته باش (مثل دريا )
اگر مي خواهي ديگران خوب باشند خودت خوب باش (مثل آينه)

دستهایم را از تابوت بیرون بگذارید. و یک شاخه گل رز
درون دستهایم قرار دهید. تا همه بدانند عمرم مثل
گل کوتاه بود.
چشمهایم را باز بگذارید. تا معشوقم بداند. تا آخرین لحظه
چشم انتظارش بودم.
کفنم را بجای سفید سیاه انتخاب کنید. زیرا همرنگ
روزگار من بود . . .
تقدیم به دوستان همخونه و کسانیکه ظاهری آرام و باطنی شوریده دارند.
کاوه.ح.ز

یه سوال دارم
.
.
.
.
.
.
.
کانال کولر دقیقا" کانال چنده؟!

خونمون مهمون اومد،
وقتی در رو بازکردم دخترشون قدش حدود ۱۹۰ بود
وقتی کفشش رو درآورد ۱۷۵ شد،!!
اومد توی خونه گل سرش رو برداشت شد ۱۵۰!!
نگرانم کم کم محو بشه

پشت شیشه برف میبارد

پشت شیشه برف میبارد

در سکوت سینه ام دستی

دانه اندوه میکارد

مو سپید آخر شدی ای برف

تا سرانجامم چنین دیدی

در دلم باریدی ... ای افسوس

بر سر گورم نباریدی

چون نهالی سست میلرزد

روحم از سرمای تنهایی

میخزد در ظلمت قلبم

وحشت دنیای تنهایی

دیگرم گرمی نمی بخشی

عشق ای خورشید یخ بسته

سینه ام صحرای نومیدیست

خسته ام ‚ از عشق هم ... خسته

غنچه شوق تو هم خشکید

شعر ای شیطان افسونکار

عاقبت زین خواب درد آلود

جان من بیدار شد بیدار

بعد از او بر هر چه رو کردم

دیدم افسون سرابی بود

آنچه میگشتم به دنبالش

وای بر من نقش خوابی بود

ای خدا ... بر روی من بگشای

لحظه ای درهای دوزخ را

تا به کی در دل نهان سازم

حسرت گرمای دوزخ را ؟

دیدم ای بس آفتابی را

کو پیاپی در غروب افسرد

آفتاب بی غروب من !

ای دریغا در جنوب ! افسرد

بعد از او دیگر چه میجویم ؟

بعد از او دیگر چه می پایم ؟

اشک سردی تا بیافشانم

گور گرمی تا بیاسایم

پشت شیشه برف میبارد

پشت شیشه برف میبارد

در سکوت سینه ام دستی

دانه اندوه میکارد

ھر پرھیزکار گذشتہ اے دارد
وھر گناھکار آیندہ اے
پس زود قضاوت نکن . . .

+5

خوش به حال آدم!!!فقط خودش بود و حوایش...کسی نبود حوایش را هوایی کند...!!!

خوش به حال آدم!!!فقط خودش بود و حوایش...کسی نبود حوایش را هوایی کند...!!!

شب همه بی تو کار من شکوه به ماه کردنست

روز ستاره تا سحر تیره به آه کردنست

متن خبر که یک قلم بی‌تو سیاه شد جهان

حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردنست

چون تو نه در مقابلی عکس تو پیش رونهیم

اینهم از آب و آینه خواهش ماه کردنست

نو گل نازنین من تا تو نگاه می‌کنی

لطف بهار عارفان در تو نگاه کردنست

ماه عباد تست و من با لب روزه دار ازین

قول و غزل نوشتنم بیم گناه کردنست

لیک چراغ ذوق هم این همه کشته داشتن

چشمه به گل گرفتن و ماه به چاه کردنست

غفلت کائنات را جنبش سایه‌ها همه

سجده به کاخ کبریا خواه نخواه کردنست

از غم خود بپرس کو با دل ما چه می‌کند

این هم اگر چه شکوه‌ی شحنه به شاه کردنست

عهد تو (سایه) و (صبا) گو بشکن که راه من

رو به حریم کعبه‌ی "لطف آله" کردنست

گاه به گاه پرسشی کن که زکوة زندگی

پرسش حال دوستان گاه به گاه کردنست

بوسه‌ی تو به کام من کوه نورد تشنه را

کوزه‌ی آب زندگی توشه راه کردنست

خود برسان به شهریار ای که درین محیط غم

بی‌تو نفس کشیدنم عمر تباه کردنست

" شهریار "

میگن شبا فرشته ها از آرزوی آدما، قصه میگن برا خدا ،
خدا کنه همین حالا ، آرزوهای خوب شما ، گفته بشه پیش خدا . . .
شبتون خوش