تسکین

می‌زنی بیرون، بی‌حوصله و عصبانی، سیگاری می‌گذاری کُنجِ لبت وُ فندک می‌زنی.

دو سه بار پُشتِ هم به آن پُک می‌زنی و انتظار داری که آرام شوی

 
آرام نمی‌شوی 

 
وقتی بعد از سیگار اول،سیگار دوم،سوم ... باز آرام نمی‌شوی

 
دیگر سیگار تسکین نیست.

سیگار هم جزیی از زندگیت شده.

جزیی از دردهایت که کم پیش می‌آید احساس‌شان کنی.