یک شب دلی به مسلخ خونم کشید و رفت

دیوانه ای به دام جنونم کشید و رفت



پس کوچه های قلب مرا جستجو نکرد

اما مرا به عمق درونم کشید و رفت



یک آسمان ستاره ی آتش گرفته را

بر التهاب سرد قرونم کشید و رفت



من در سکوت و بغض و شکایت ز سرنوشت

خطی به روی بخت نگونم کشید و رفت



تا از خیال گنگ رهایی رها شوم

بانگی به گوش خواب س**همخونه**م کشید و رفت



شاید به پاس حرمت ویرانه های عشق

مرهم به زخم فاجعه گونم کشید و رفت



تا از حصار حسرت رفتن گذر کنم

رنجی به قدر کوچ کنونم کشید و رفت



دیگر اسیر آن من بیگانه نیستم

از خود چه عاشقانه برونم کشید و رفت