تا زنده ام قدر بدانید

یک فرشته داشت می دوید

توی کوچه های آسمان

روی سنگفرش کهکشان

می دوید و هر کجا که می رسید

با گچ ستاره ها

با گچ ستاره ها

عکس یک شهاب می کشید

می دوید و خنده هاش نور بود

غصه را بلد نبود

غصه از بهشت دور بود

می دوید و ناگهان

دامنش به ابر ها گرفت و لیز خورد

از کنار خانه ی خدا چکید

قطره قطره روی خاک مرد

هیچ کس ولی نگفت

آن فرشته ای که می دوید ، کو

جای او چقدر خالی است

آی ای خدا ، تو لااقل بگو .

همیشه میگن سکوت علامت رضاست ، اما من میگم نه
بعضی وقتها سکوت میکنی چون اینقدر رنجیدی که نمی خوای حرف بزنی . . .
بعصی وقتهام سکوت می کنی چون واقعا حرفی برای گفتن نداری . . .
گاهی مو قعها سکوت یه اعتراضه ،گاهی موقع هام انتظاره.
اما بیشتر وقتها سکوت واسه اینه که هیچ کلمه ای نمی تونه غمی رو که تو وجودت داری،توصیف کنه...........

مرااين گونه باوركن...

كمي تنها...

كمي خسته...

كمي از يادهارفته...

خداهم ترك ما كرده خدا ديگر كجا رفته؟؟؟؟

نمي دانم مرا ايا گناهي هست؟؟؟

كه شايد هم به جرم ان غريبي وجدايي هست...

مرا اينگونه باور كن... كمي تنها... كمي خسته...