باور تلخ نبودنت...

باور تلخ نبودنت...

تاوان کدامین اشتباه بود؟

توگفتی بمان و من ماندم.

اکنون که تو رفته ای...

من در کوچه های تنهایی به انتظار برگشت تو به بی کسی خود

خیره شده ام.

و نمیدانم آخر چه خواهد شد...

میروی و من نگاهت میکنم...

تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو...

یک عمر برای گریستن وقت دارم...

ولی برای تماشای تو همین یک لحظه باقیست...