ایوب کجایی که میخواهم از صبر بگویم برات

جــآے خالیَتـــــــ آنقــــَدر بُــــزُرگـــــــ شُـــده

 
که حَـتـــــے مــــے شَــــــوَد دَر آنـــ ــــ

 
زِندِگـــے کَرد…

آهای ایـــوب کجایــــی ؟!

تا برایــت از صبر بگـویم   ! 

بی تو

حتی باران هم

 
بوی تشنگی می دهد

 
گـاهــــی لال مـــی شود آدم   …

حـرف دارد ؛ ولـــی   …

کلمه نـدارد   … ! 

غــُــصـّه دار که ببینــــمت نَـــفَس هَــــــــم

 
به کامَــــــم تلــــخ می شود  … 

چشــــمانم خستــــه استـــ و نبــــض ذهنــــم افتــــاده ؛

 
کاش نگــــاهتــــ یکــــ قــــدم نزدیـــکـــــ تــــر بـــود. . .