نفست باران است

دل من تشنه ی باریدن ابر

دل بی چتر مرا مهمان کن . . .

شادی را هدیه کن حتی به کسانی که آن را از تو گرفتند ،

عشق بورز به آن ها که دلت را شکستند ،

دعا کن برای آنان که نفرینت کردند ،

درخت باش به رغم تبرها ،

بهار شو و بخند

که خدا هنوز آن بالا با ماست ...