|
reza_gh_72
۱۳۹۲/۰۸/۱۴
***********************************
دلم تنگ است از این دنیا چرایش رانمیدانم
من این شعر غم افزا را شبی صد بار می خوانم
چه می خواهم از این دنیا، از این دنیای افسونگر
قسم بر پاکی اشکم جوابم را نمی دانم
شروع کودکی هایم، سرآغاز غمی جانکاه
از آن غم تا به فرداها پراز تشویش،گریانم
بهار زندگی را من هزاران بار بوییدم
کنون با غصه می گویم خداوندا پشیمانم
به سوی در گه هستی٬ هزاران بار رو کردم
الهی تا به کی غمگین دراین غمخانه می مانم
خدایا با تو می گویم حدیث کهنه غم را
بگو با من که سالی چند دراین غمخانه مهمانم
دلم تنگ است از دنیا چرایش را نمی دانم
ولی یک روز این غم را زخود آهسته می رانم
***********************************
گام هایم را به گونه ای برداشته ام که هیچکس به خستگی ام پی نبرد!
و آنگونه سخن گفته ام که بغض گلویم نیازارد گوشی را تا بلکه مگیرد خنده ای را ز لب!
اما برای چشم هایم شرمنده ام،
آنها هیچ وقت دروغ نمی گویند....
***********************************
خوشا به حالت سهراب!
نیستی و نمیبینی...
شستن چشم ها پیشکشمان،
پلک ها چنان غرق در بوسه های هوسناک یکدیگرند
که حتی برای لحظه ای تن به حقیقت نمی دهند..!!!
حال و روزمان همچو کبک های سر به زیر برف...
***********************************
چقدر خواستن....؟!؟!
نخواستن را هم باید رسید و چشید...
آری...! ز خواستن ها و نرسیدن ها ، ناخواسته به نخواستن خواهی رسید!
نخواستنی که شاید هزاربار شیرینتر ز خواستن هایی تهی باشد...
> > >
***********************************
دست بر شانه ی تنهایی ، باید زد و گفت :
آخر قصه که چه؟!؟!؟
***********************************
***********************************
|
◠◡◠
☰☰☰☰☰☰☰☰☰☰☰☰☰☰☰