....بدون شرح

به چه قیمتی گذشتی از شبای خیس مهتاب..

چی گذاشتیم از منو تو، به جز آرزوی برآب...

به چه قیمتی غرور و سر راهمون کشیدیم..

چرا لحظه های باهم بودنامونو ندیدیم...

خوب من، ما هر دو باختیم توی این بازی بیخود..

هر دوتامون کم گذاشتیم، که ترانه هامونم مرد...

چیزی از لحظه نمونده، منو تو لحظه رو کشتیم..

حکم اعدام دلامون، با غرورمون نوشتیم...