‌به خودم گفتم: «راحت باش، یک دلِ سیر گریه کن،
بعد اشک هایت را خشک کن، دستمالت را کنار
بگذار، به هیکل بزرگ ماتم زده‌ات تکانی بده و
صفحه‌ی جدیدی را باز کن، به چیز دیگری فکر کن،
راه بیفت و همه چیز را از نو شروع کن...
آنا گاوالدا

شاد باشید و خوش آمدید

کاش من دو نفر بودم...
یکی حرف می‌زد و یکی دیگر گوش می‌داد...
یکی زندگی می‌کرد و آن یکی به تماشای او می‌نشست...
چه خوب می‌توانستم خودم را دوست داشته باشم ولی اینطور نیست...
پس تصمیم گرفتم تنها باشم