یک دیدگاه غلط !

سلام...

یک دیدگاه غلطی توسط عده ای راجع به "اخلاقیات" ترویج میشه و اون هم اینه که اخلاقیات به تنهایی برای یک زیست سعادتمندانه کافیه!

هدف این الگوسازی هم "مقابل هم قراردادن دین و اخلاق" و به تبع اون حذف دین از زندگی افراده!

این نگرش معتقده که مثلا همین که ما اخلاقا به قبیح بودن دروغ واقف باشیم و دروغ نگیم کافیه و نیازی نیست از رهگذر دین به این حقیقت برسیم!

اما سوال اصلی ما از طرفداران این دیدگاه اینه که:

بسیار خب به فرض شما اخلاقا تا امروز دروغ نگفتی. این دروغ نگفتن تا کجا میتونه ادامه پیدا کنه و مثلا اگر فردا تصمیم گرفتی دروغ بگی چه ضمانت اجرایی وجود داره که باز دارنده ی شما از این عمل باشه؟!

این سوالیه که من از افراد مختلفی داشتم و هیچکس پاسخی برای اون نداشته!

این در حالیه که اولا رسالت اسلام و دیگر ادیان الهی گسترش اخلاق در جوامع بشری بوده و پیامبر اسلام هم صریحا می فرمایند: "من برای کامل ساختن مکارم و فضائل اخلاقی مبعوث شدم" (و بنابراین اصلا هدف دین همین گسترش اخلاقیات؛ اون هم با منشا الهی بوده) و ثانیا در دین ضمانت اجرایی به نام "معاد" وجود داره که پشتوانه ی محکم عمل به اخلاقیات محسوب میشه؛ چیزی که مطلق اخلاق فاقد اونه!