خوبیها...

دمت گرم که روزگار هرچقدر هم که بد شد، خوب مانده‌ای، دمت گرم که زیبایی‌های ریز و درشت آدم‌ها را یادشان می‌اندازی، که با جزئیات بزرگ و کوچک جهان سر ذوق می‌آیی. دمت گرم که سخاوتمندی، مهربانی، همدلی و حسود نیستی. که از تماشای خوشبختی و لبخند عمیق آدم‌ها ذوق می‌کنی، که بی‌کینه‌ای، تلاشگری، آرامی و جوری رفتار می‌کنی که انگار سهمت از زندگی را برداشته‌ای و بزرگوارانه کنار کشیده‌ای تا دیگران سهمشان را بردارند. که تحسین می‌کنی، انگیزه می‌بخشی و دلگرمی می‌دهی.
دمت گرم که قوت قلبی برای آدم‌ها و حضورت حال و روز جهان را بهتر می‌کند.
دمت گرم که زیاده‌خواه نیستی و نداشته‌هات را لابلای داشته‌های دیگران جستجو نمی‌کنی و قانعی به داشته‌هات. که به جهان بیش از ظرفیتش بها نداده‌ای. که در تلاشی خوب باشی و خوب بودن را ترویج کنی.
دمت گرم که از مهربانی و انسانیت و شعور دست برنداشته‌ای و آدم یادت که می‌افتد، دلش قرص می‌شود به این‌که هنوز آدم‌هایی مثل تو هستند و نفس عمیقی می‌کشد و بی‌اختیار لبخند می‌زند.

نرگس_صرافیان_طوفان‌