غم مخور...

ساقیا!
مِی بده و
غم مخور از دشمن و دوست
که به کامِ دلِ ما، آن بِشُد و این آمد
شادیِ یارِ پریچهره، بکش باده‌ی ناب
که مِیِ لعل، دوای دلِ غمگین آمد..

ای دل غمدیده ...
حالت بِه شود، دل بد مکن...
وین سرِ شوریده بازآید به سامان، غم مخور...

درود باشه حتما مرسی از نظرتون