ویرانه کردی ...

سپاس ....

حرفهایت را برای کسی بگو
که با اقلیم وجودت آشناست
که معنای سکوتت را بفهمد
که شرجی احساست را گرما بخشد
که اگر باران شدی،
چتری شود بر سرت
حرفهایت را برای کسی بازگو کن
نسیم شود و به نوازش بکشد
روحت را
که طلوع کند میان آغوشت
که بشکند سکوت سرد حرفهایت را
که بیاید و دستانت را
میان دستانش پنهان کند
و چشمهایش را بدوزد
به چشمهایت
و لبخندی بزند و بگوید
من برای دلتنگی هایت
جان می دهم
برای نگرانی هایت
برای بغض هایت
برای حرفهای نگفته ات
برای لبخندهای عاشقانه ات
بیاید و بگوید
آرام جان
تا زمستان نباشد،
بهار معنا ندارد ...

درود برشما
تحت تاثیر قرار داد متن شما مرا!ناراحتم کرد
امیدوارم لحظه به لحظه تون پر از نور و روشنی باشه و این شعر به دل شما بنشیند.(البته با اجازه)

ایام بکام
در پناه خداوند باشید