متفاوت ترین شبکه اجتماعی در ایران

بلاگ كاربران


نیروهای بین مولکولی ، در این مورد پیوند هیدروژن ، مولکول های آب را با هم جذب می کند. اگر بیشترین مولکول ها در کمترین حجم باشند ، انرژی به حداقل می رسد. این حجم کره ای است به شرطی که نیروهای دیگر روی قطره نباشند. اگر قطره در هوا در سقوط آزاد باشد ، اصطکاک وجود دارد ، اگر قطره چسبندگی به مقدار عمده و جاذبه باشد ، اگر قطره ای روی سطح نشسته باشد ، گرانش دیفرانسیل است که با بزرگتر شدن قطره ، بسته به جاذبه ، قطره را مسطح می کند. یا عدم وجود سطح. هر چه قطره کوچکتر باشد و سطح آن کمتر خیس شود ، شکل به کره نزدیکتر است.
این می تواند با انداختن آب روی ماهیتابه داغ و تماشای قطره های حین حرکت آنها در حین تبخیر با کوچکتر شدن و کوچکتر شدن حالت کروی تر شدن آنها شود.هنگامی که یک قطره آب به سطح استخر آب مایع برخورد می کند ، می توانیم یک یا چند پدیده را مشاهده کنیم:قطره "برگشت" می کند و سپس سطح استخر را "شناور" می کند.
قطره به استخر متصل می شود.این قطره بر روی استخر پاشیده می شود و باعث ایجاد "تاج" در اطراف "دهانه" می شود.
اینکه چه اتفاقی خواهد افتاد به اندازه و سرعت قطره بستگی دارد. به طور خاص ، برخورد را می توان با نسبت نیروهای اینرسی به نیروی سطح ، مشخص شده توسط عدد (بدون بعد)  WeWe، تعریف کرد:We=ρv2dσWe=ρv2dσجایی که ρ چگالی قطره است ، v سرعت است و d قطر قطره است و σ کشش سطحی سیال قطره است.
کره دارای یک فشار داخلی است که از همه جهات به سمت بیرون از مرکز خود است و همچنین دارای کشش سطحی است که مولکول های آب را در آرایش کروی محدود نگه می دارد.
اگر بخواهیم قطره را طوری برش دهیم که نصف چپ و راست برابر داشته باشیم ، می توانیم از معادله لاپلاس در سطح مقطع دایره ای استفاده کنیم تا بفهمیم:SurfaceTension=InternalPressureRadius/2SurfaceTension=InternalPressure∗Radius/2
چرا قطرات آب کره هایی را در فضا تشکیل می دهند؟به حداقل رساندن انرژی اگر مقدار کمی آب وجود داشته باشد ، کشش سطحی می خواهد سطح آن را به حداقل برساند و حداقل سطح یک ماده حجم داده شده یک کره است. برای حجم زیادی از آب (به عنوان مثال ، اگر شما تمام آب را از اقیانوس ها مکیده و آن را در مکانی بسیار دور از فضا به روش استاندارد دانشمند دیوانه قرار داده اید) ، کره نیز به دست می آید ، اما به یک دلیل دیگر : توده آب می خواهد انرژی پتانسیل گرانشی خود (خود) را به حداقل برساند و این نیز وقتی کروی باشد انجام می شود. اگر چنین حجمی در میدان گرانشی خارجی باشدکشش سطحی
اجازه دهید شعاع توپ R باشد ، و کشش سطح T: T دارای واحد نیرو در طول است. بنابراین کل نیرویی که هنگام تقسیم کره باید به آن وارد شویم ، صرفاً کل نیرویی است که با کشش سطح در اطراف محیط کره اعمال می شود و بلافاصله می توانیم ببینیم که این مانند R است
FT=2πRT(T)(T)FT=2πRTبرای آب ، تقریباً T=7.3×102N/mT=7.3×10−2N/m تقریباً.
جاذبه زمین
این پیچیده تر است. اول از همه می توانیم در مورد رفتار نیرو چیزی بگوییم: توده های دو نیمکره مانند R3R3و جدایی مانند R می روند ، بنابراین بلافاصله مشخص می شود که نیرو مانند R3×R3/R2R3×R3/R2پیش خواهد رفت: مانند R4R4 به عبارت دیگر. گرانش با بزرگ شدن R برنده خواهد شد.اما در واقع می توانیم یک عدد بدست آوریم ، حتی اگر نیمکره ها کره ای نباشند ، و به همین دلیل درمان گرانشی سخت است: اگر به سطحی فکر کنید که توپ را به دو نیمکره تقسیم می کند ، پس چه چیزی مانع از فروپاشی توپ به سمت داخل می شود؟ این سطح فشار است. بنابراین نیروی جاذبه بین دو نیمه توپ ، هنگامی که آنها را لمس می کنند ، باید برابر با انتگرال فشار روی آن سطح باشد
بیایید فرض کنیم چگالی یکنواخت است ، که برای اشیای واقعاً بزرگ وجود نخواهد داشت اما برای اجسام کاملاً معقول نیز خواهد بود. چگالی ρ را فراخوانی کنید. سپس می توانیم شتاب گرانشی را در شعاع r از مرکز ، با اتکا به قضیه پوسته و دانستن جرم درون m(r)=4/3πr3m(r)=4/3πr3بسازیم.g(r)=4π3Gρrg(r)=4π3Gρrو این فقط با ادغام g از r به R فشار را به ما می دهد:
p(r0)=Rr
به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


Negin_A
ارسال پاسخ
moritez
ارسال پاسخ