اضطراب باخت

این عادت از زمان جنگ اول جهانی که انگلیسی های ملعون و فریبکار خیلی قبل از زمان اشغال ایران شروع شد .
ابتدا در تابستانی که ایران یکی از غنی ترین کشورهای جهان بود . آنهم با تعدا جمعیت حدود 15 میلیونی نفر و زمینهای بکر و همچنین مردمی کوشا و تولید کننده در حوضه مواد غذایی و کلیه مایحتاج خود
ابتدا این قوم طماع فریبکار شروع به خرید و احتکار محصولات خوراکی و ارزاق با قیمتی بالاتر از عرف بازار کردند و پس از شروع جنگ و در زمستان همان سال با کمبود شدید مواد غذایی با قیمتی بسیار بالاتر و گزافتر به همان افراد فروشنده طمعکار فروختند
و بسیاری از مردم عادی که دیگر فقیرتر شده بو حتی قرص نانی در سفره نداشتند
مجبور به تن دادن به خواسته های این دغل کاران اروپایی نموده و موجب شد تا نیاکان ما از حدود صد سال پیش تا با کمبودی مواجه میشیم بسرعت روانه بازار شوند و هر آنچه را که بعنوان کمبود حس شود را در سبدخود قرار دهند که به هیچ وجه با آن نیاز ندارند
و این حس و حال نسل به نسل منتقل شده تا این میراث زشت بعنوان شغلی آبرومند {دلالی} نزد آهاد جامعه پذیرفته شود

واقعیتی تلخ و غم انگیز
بنده این حال و هوا را در فیلم یتیم خانه ایران متوجه شدم

حسین جان