بلاگ كاربران
- عنوان خبر :
مرگ را دردناک مدان
- تعداد نظرات : 3
- ارسال شده در : ۱۳۹۸/۰۳/۰۴
- نمايش ها : 103
هر قدر انسان خوبی بوده باشی باز هم کسانی بر بستر مرگت حاضر خواهند شد و از این واقعه ی ناگوار استقبال خواهند کرد. حتی اگر عاقل و با فضیلت هم بوده باشی باز هم اشخاصی پبدا خواهند شد که بگویند: ((بالاخره از شر این معلم مدرسه خلاص خواهیم شد و نفس راحتی خواهیم کشید. درست است که هیچوقت چیزی نمیگفت ولی می توانستی احساس کنی که دارد تو را سرزنش می کند.)) تازه این حرفی است که در مورد آدم خوبی می زنند. دیگر ببین اطرافیانمان وقتی از شرمان خلاص شوند چه حرف ها که درباره مان نخواهند زد ! در هنگام مرگ به این امر بیندیش. برای اینکه مرگ را با راحتی بیشتری پذیرا شوی با خود بگو : من جهانی را ترک میکنم که در آن حتی اطرافیانم بعنی همان کسانی که اینهمه برایشان زحمت کشیدم, دعا کردم و مراقبشان بودم, خواهان مرگم هستند زیرا فکر می کنند بدون من زندگی آسوده تری خواهند داشت. چطور انسان می تواند بیش از این چنین زندگی ای را تحمل کند؟ ولی با همه ی این احوال, در هنگام مرگ همچنان آن هارا دوست داشته باش و محبت, حسن نیت و مهربانی را از ایشان دریغ مدار. مرگ را نوعی جدایی دردناک مدان, بلکه آن را رهایی روح از قفس تن بدان. پیش از این, طبیعت تورا به این مردم پیوند زده بود, حالا تورا از آن ها جدا میکند. پس, من هم بدون مقاومت و با میل و رغبت از بستگانم جدا می شوم ؛ مرگ هم یکی از رسوم طبیعت است.
جالب و تامل برانگیز..ممنون