اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

آیا فکر می کنید فرزند شما ممکن است اختلال کمبود توجه و بیش فعالی داشته باشد؟ در اینجا نحوه تشخیص علائم و نشانه های اختلال بیش فعالی، کمبود توجه و دریافت کمک مورد نیاز آورده شده است.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان

تفاوت اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) با اختلال کمبود توجه (ADD) چیست؟

طبیعی است که کودکان گهگاه تکالیف خود را فراموش کنند، در طول کلاس رویاپردازی کنند، بدون فکر عمل کنند، یا سر میز شام بی قرار شوند. اما بی توجهی، تکانشگری و بیش فعالی از نشانه های اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) هستند که گاهی اوقات به عنوان اختلال کمبود توجه (ADD) شناخته می شوند.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی یک اختلال عصبی (رشدی شایع است که معمولاً در اوایل دوران کودکی، معمولاً قبل از هفت سالگی ظاهر می شود) است.

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی مهارت پاسخ های خود به خودی را برای کودکان دشوار می کند، پاسخ هایی که می تواند شامل همه چیز از حرکت گرفته تا گفتار و توجه باشد. همه ما بچه‌هایی را می‌شناسیم که نمی‌توانند آرام بنشینند.

به نظر می‌رسد هرگز گوش نمی‌دهند، دستورالعمل‌ها را هر چقدر هم که واضح ارائه کنید، دنبال نمی‌کنند، یا در زمآن های نامناسب نظرات نامناسب را بیان می‌کنند.

گاهی اوقات به این کودکان برچسب مشکل ساز می زنند یا به دلیل تنبلی و بی انضباطی از آن ها انتقاد می‌کنند. با این حال، ممکن است اختلال کمبود توجه و بیش فعالی داشته باشند.

آیا این رفتار کودک طبیعی است یا ناشی از اختلال کمبود توجه و بیش فعالی؟

تمایز بین اختلال کمبود توجه و بیش فعالی عادی «رفتار بچه» می تواند دشوار باشد. اگر فقط چند علامت را مشاهده کردید، یا علائم فقط در برخی شرایط ظاهر شد، احتمالاً اختلال کمبود توجه و بیش فعالی نیست.

اما اگر کودک شما تعدادی از علائم و نشانه‌های اختلال کمبود توجه و بیش فعالی را نشان می‌دهد که در همه موقعیت‌ها (در خانه، مدرسه، و در بازی) وجود دارد وقت آن است که نگاه دقیق‌تری به این موضوع داشته باشید.

زندگی با کودک مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی می تواند خسته کننده و طاقت فرسا باشد، اما به عنوان والدین کارهای زیادی می توانید انجام دهید تا علائم را کنترل کنید، بر چالش های روزانه غلبه کنید و آرامش بیشتری را به خانواده خود بیاورید.

باورهای غلط و حقایق در مورد اختلال کمبود توجه و بیش فعالی

باور غلط: همه کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بیش فعال هستند.

واقعیت: برخی از کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بیش فعال هستند، اما بسیاری دیگر که مشکلات توجه دارند، بیش فعال نیستند. کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی که بی توجه بوده اما بیش از حد فعال نیستند، ممکن است سر به هوا و بی انگیزه به نظر برسند.

باور غلط: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی هرگز نمی توانند توجه کنند.

واقعیت: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب می توانند روی فعالیت هایی که از آن لذت می برند تمرکز کنند. اما مهم نیست که چقدر تلاش می کنند، زمانی که کارشان خسته کننده یا تکراری است، در حفظ تمرکز مشکل دارند.

باور غلط: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اگر بخواهند می توانند بهتر رفتار کنند.

واقعیت: کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی ممکن است تمام تلاش خود را برای خوب بودن انجام دهند، اما هنوز نمی توانند آرام بنشینند، ساکت بمانند یا توجه کنند. آن ها ممکن است نافرمان به نظر برسند، اما این بدان معنا نیست که آن ها عمداً اینگونه رفتار می کنند.

باور غلط: در نهایت اختلال کمبود توجه و بیش فعالی کودکان از بین می‌رود.

واقعیت: اختلال کمبود توجه و بیش فعالی اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد، بنابراین منتظر نمانید تا فرزندتان از این مشکل پیشی بگیرد. درمان می تواند به کودک شما کمک کند تا علائم را مدیریت کرده و به حداقل برساند.

باور غلط: دارو بهترین گزینۀ درمانی برای اختلال کمبود توجه و بیش فعالی است.

واقعیت: دارو اغلب برای اختلال کمبود توجه تجویز می شود، اما ممکن است بهترین گزینه برای کودک شما نباشد. درمان مؤثر اختلال کمبود توجه و بیش فعالی شامل آموزش، رفتار درمانی، حمایت در خانه و مدرسه، ورزش و تغذیه مناسب است.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-اختلال کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان