ما همواره درک نادرستی از کمرویی، خجالت کشیدن، اضطراب اجتماعی و درونگرایی داشته و همه را یکسان می پنداریم.کمرویی راحت تر از اضطراب اجتماعی درک می شود زیرا عمومیت بیش تری بین مردم دارد. کمرویی در دوران نوجوانی و جوانی بیش تر دیده می شود و تحمل آن می تواند برای فرد دردناک باشد.

آیا کمرویی نوعی ناهنجاری است؟

دیده می شود که بسیاری از افرادی که در دوران نوجوانی دچار کمرویی شده اند پس از مدتی دوباره کمرویی را تجربه کرده اند.

ارتباط با دیگران در دنیای امروز به دلیل رشد تکنولوژی بسیار کم تر شده است، کامپیوتر، اینترنت و انواع پیشرفت ها باعث شده اند که انسان ها کم تر با یکدیگر رو در رو صحبت کنند.

برای کسانی که کمرو هستند این موضوع دلپذیر است اما این امر در حقیقت یک معضل است که باعث می شود اعتماد به نفس افراد و مهارت های ارتباطی آن ها به مرور زمان کاهش یابد.

چه بخواهید چه نخواهید انسان موجودی اجتماعی است و نیاز دارد که با دیگران ارتباط برقرار کنند در حقیقت این امر برای او باعث ایجاد لذت و نشاط می شود.

البته عوامل دیگری هم در این موضوع تاثیر گذار هستند ولی باید به یاد داشته باشید که کمرویی و خجالتی بودن نوعی ناهنجاری به شمار می رود و معمولا در طول رشد فرد کمرنگ می شود یا از بین می رود.

برگرفته حقایق در مورد کمرویی و خجالتی بودن