آزادی(عاطفه.ش)

اگر فقط و فقط بخاطر داشتن یک چیز به آدم‌ها غبطه بخورم، آن‌چیز، قطعا داشتن آزادیِ بیش‌تر است.

حالا اینکه در آن آزادی دارند چکار می‌کنند، برایم مهم نیست. 

اینکه در آن آزادی، پوشش را انتخاب کرده‌اند یا نه مهم نیست.

 اینکه در آن آزادی چه کسی را چطور دوست دارند هم مهم‌ نیست

 حتی اینکه در آن آزادی خدایی را می‌پرستند یا نه هم اهمیتی ندارد.

آنچه برایم جذاب و دل‌فریب و رشک برانگیز است تنها این است که آن فرد، فرصت بیشتری برای تحققِ "خودش" یافته است. 

مگر انسان چیزی جز اختیار و اراده است؟

مگر ایمان و عبادتی که در جبر و کنترل‌گری از آدمی سر بزند، نزد ادیان معتبر است؟

من به انسانی که برای هر تصمیمی در زندگی‌اش می‌تواند آزادانه‌تر، رفتار کند و هزار و یک عامل درونی و بیرونی، خرخره‌ی زندگی‌اش را نچسبیده‌اند؛

سخت غبطه می‌خورم.

این کنترل‌گر‌ها گاهی برساخت‌ها و اوهام ذهنِ خودمان‌اند و گاه از بیرون روی زندگی‌ و تصمیم‌هایمان سایه افکنده‌اند.

البته که آگاهیِ بیشتر به رها‌تر شدن‌مان کمک خواهد کرد.

و اینکه مگر چندبار فرصت زندگی به ما می‌دهند؟!

حقیقتا که باید گفت:

هر که را او آزادتر؛

انسان‌تر...