زندگی همین است.
دوست داشتنی‌ها را از دست بدهیم تا معنی دوست داشتن را بفهمیم.
در سرمای جانسوز زمستان، دست در جیبمان کنیم تا از گرمای آن – که ناشی از هیچ چیز جز گرمای تن خودمان نیست – لذت ببریم.
در یک روز ابری غم آلود، لبخند یک رهگذر ناشناس را ببینیم تا به ارزش یک لبخند، در لحظات بی حوصلگی پی ببریم.
زندگی تحمل بار سنگین دنیا، روی شانه‌های خسته‌ ماست. طوری که هر لحظه احساس کنیم شاید این بار، بشکنند.
زندگی همین اشتباهات و گناهان و بی عدالتی‌هاست که انگار هر روز هم بیشتر می‌شوند!

گمان می‌کنم هر آدمی
باید پشت پنجره اتاقش.
یک گلدان گل شمعدانی داشته باشد؛ که هر بار گل‌هایش خشک می‌شود و دوباره گل می‌دهد.
یادش بیفتد که روز‌های غم هم به پایان می‌رسند!

خانواده همیشه هم خون بودن نیست
خانواده یعنی آدمهایی در زندگیتان که
خواهان شما در زندگیشان هستند .
.آنهایی که شما را همانگونه که هستید میپذیرند .
کسانی که حاضرند هر کاری بکنند تا لبخند را بر لبانتان ببینند
و
کسی که در هر شرایطی دوستتان دارد

ما میتوانیم

خیلی چیزها به آدمهای اطرافمون هدیه کنیم.

مثل عشق, لذت و محبت...!

اما لیاقت داشتن اینها رو,

ما نمیتونیم بهشون بدیم!

اگر کسی را دیدید که از کوچکترین چیزها لذت می برد ؛
محو طبیعت می شود ؛
کمتر سخت می گیرد ؛
می بخشد ؛
می خندد ؛
می خنداند ؛
و با خودش در یک صلح درونی است

او نه بی مشکل است نه شیرین مغز...!

او طوفان های هولناکی را در زندگی پشت سر گذاشته... و قدر آنچه امروز دارد را می داند
او یاد گرفته است که لحظه به لحظه ی زندگی را در آغوش بگیرد

‌
امروزت را این گونه آرزو کردم:
لبت خندان تر از غنچه های بهاری
دلت شادتر از چکاوکهای جنگل سیب
دستانت سرشارتر از باران مهربانی
بختت سپیدتر از دماوند سر به آسمان کشیده

#شهراد_ميدری

زیادی "فکر کردن" ،
بزرگترین دلیل ،
"خوشحال نبودنه" ..