کهن دیارا ، دیار یارا ! دل از تو کندم ، ولی ندانم ...

فکر می کنم پیر شده ام
چون پرچم آواره ی کشورم ...
بی اعتبار
چون پاسپورتی که در کمدم پنهان شده
تمام عمر گریخته ام
از دست سایه ای که مرا به تاریکی می کشاند
با انگشتانش رگ های روحم را می خراشید
تنها بهانه ام جست و خیز ماهی کوچکی بود
که آوازهای کودکی ام را زمزمه می کرد
امشب اما دانستم
سایه ای که از او می گریختم
و تمام عمر به دنبالش بودم
همین ماهی کوچکی ست که در سینه ام خانه دارد ...