شب همه شب شکسته خواب به چشمم
 گوش بر زنگ کاروانستم 
 با صداهای نیم زنده ز دور
 همعنان گشته، همزبان هستم.
 جاده اما زهمه کس خالی ست
 ریخته بر سر آوار آوار
 این منم مانده به زندان شب تیره که باز
 شب همه شب
 گوش بر زنگ کاروانستم.