گاهی بعضی‌ها با ما جور در می‌آيند،
اما همراه نمی‌شوند،
گاهی نيز آدم‌هايی را می‌يابيم
كه با ما همراه می‌شوند
اما جور در نمی‌آيند.
گاهی اويی را كه دوست می‌داری احتياجی به تو ندارد
زيرا تو او را كامل نمی‌كنی.
تو قطعه گمشده او نيستی،
تو قدرت تملک او را نداری.
گاه نيز چنين كسی تو را رها می‌كند
و گاهی نيز چنين كسی به تو می‌آموزد
كه خود نيز كامل باشی،
خود نيز بی‌نياز از قطعه‌های گم شده.
او شايد به تو بياموزد كه خود به تنهايی سفر را آغاز كنی،
راه بيفتی،
حركت كنی.
او به تو می‌آموزد و تو را ترک می‌كند،
اما پيش از خداحافظی می‌گويد:
شايد روزی به هم برسيم،
می‌گويد و می‌رود
و آغاز راه برايت دشوار است.
اين آغاز، اين زايش،‌
برايت سخت دردناک است.
بلوغ دردناک است،
وداع با دوران كودكی دردناک است،
كامل شدن دردناک است،
اما گريزی نيست.
و تو آهسته آهسته بلند می‌شوی
و راه می‌افتی و می‌روی
و در اين راه رفتن دست و بالت بارها زخمی می‌شود،
اما آبدیده می‌شوی
و می‌آموزی كه از جاده‌های ناشناس نهراسی،
از مقصد بی‌انتها نهراسی،
از نرسيدن نهراسی
و تنها بروی و بروی و بروی...
شل_سیلوراستاین


+5

دلم
مسافر خواب آلود
در آن اتاق خیال اندود
چو روح کهنه‌ء سرگردان
هنوز می پلکد حیران
به جست و جوی کسی شاید
که از کنار تو می آید.

گفت:
احوالت چطور است...؟
گفتمش :
عالی‌ست مثل حال گل....
حال گل در چنگ چنگیز مغول

#قیصر_امین‌پور

°

دوست داشتن
فقط گفتن "دوستت دارم" نیست
بگذار دوست داشتنت
مثل نشانی خانه ای باشد
که نه از کوچه اش معلوم است
نه از رنگ درش
و نه از پلاکش
و فقط  آن را
از عطر گل های باغچه اش میشناسی

درود به همه دوستان عزیزم
تبریک گفتن در روزگاری که این چنین بر ما گذشت و شرایط زندگی را برای تک تک ما تلخ کرد کار آسونی نیست،زیرا که مردگان این سال عاشق ترین زنده گان بودند.
اما از اونجایی که هیچ ضمانتی به دیدن بهار بعد هم نیست باید عرض کنم سال نو مبارک.
بالاخره به گواه تاریخ فرهنگ ها بر حکومت ها غالب خواهند شد.
به امید سالی سرشار از پیروزی همراه با آگاهی.
نوروزتان،نوروز عقاید و اندیشه های تان باد.
"سنَحیا بعد کُرباتنا ربیعا، کاننا لم نذق بالأمس مُراً"

پس از اندوه‌های‌مان همچون بهار زنده خواهیم شد، انگار که هرگز مزه‌ی تلخی را نچشیدیم ..

سال نو مبارک

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من
دل من داند و من دانم و دل داند و من
خاک من گل شود و گل شکفد از گل من
تا ابد مهر تو بیرون نرود از دل من

وقتى تو میایى
به سرزمینى خوشبخت بدل مى شوم
به سرزمینى پر از آواز پرنده
وقتى تو مى روى
سر در گریبانم
مثل مردمى که
کسى را از دست داده اند .

به چشم هایت بگو آنقدر برای دلم رجز نخوانند
من اهل جنگ نیستم ، شاعرم
خیلی که بخواهم گرد و خاک کنم شعری مینویسم
آنوقت اگر توانستی مرا در آغوش نگیر...

دستم را بگیر
به دنبال من بیا
تا تو را با حریم امن نگاه پر از نیاز خود آشنا سازم
با من بیا
تا تو را به خلوت ترین کوچه های دلم
قدم زنان ببرم
با من بیا به خلوت شبانه ام
تا زیباترین واژه هایم را
که آبستن شکفتن است
برای تو دست چین کنم
با من بیا تا پروانه وار
به دور پیچک تنهایی ات بپیچم....

اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقانه ریزد

من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم