مکن

عشق را بی معرفت معنا مکن 

زر نداری مشت خود را وا نکن

گر نداری دانش ترکیب رنگ

بین گلها زشت یا زیبا مکن

خوب دیدن شرط انسان بودن است

عیب را در این و آن پیدا مکن

دل شود روشن ز شمع اعتراف

با کس از بد کرده ای حاشا مکن

ای که از لرزیدن دل آگهی

هیچ کس را هیچ جا رسوا مکن

زر به دست طفل دادن ابلهی ست

اشک را نذر غم دنیا مکن

پیرو خورشید یا آئینه باش

هر چه عریان دیده ای افشا مکن

‌‎