چیزی نیست

همه ی ما ظلم کردیم
به خودمان ...
به کودک معصومِ درونمان..
این طفلکِ بیچاره مان چه گناهی داشت،اگر زمانه سازِ ناکوک میزد؟!
کودک است دیگر!
دلش بازی میخواهد...
شیطنت میخواهد....
خنده های بی ملاحظه می خواهد...!
در عوض ما چه کردیم ؟!
آنقدر ادای متانت در آوردیم
که جثه ی نحیفشان، زیرِ سنگینیِ وقارِ من در آوردیمان له شد...
آن قدر غصه خوردیم... که طفلکِ کم سن درونمان ، یک شبه پیر شد...
همه مان گناه کاریم..
و مدیونیم... به کودکی ... که ادایِ آدم بزرگها را برایش در آوردیم...