نیمه گمشده

می‌گفت پیدا کردن نیمه گمشده،

مثل بازی با خمیر می مونه!

وقتی میگردی دنبال نیمه گمشدت، منتظری کسی پیدا شه که همونطوری که تو هستی، زندگی کنه، آهنگ گوش بده، فکر کنه، حرف بزنه، درست مثل یه نیم کُره فلزی که واسه کامل شدن دنبال یه نیم کُره دیگه می گرده.

بعد یه آدم خمیری پیدا میشه که می تونه تغیر شکل بده، مثل تو زندگی کنه، آهنگ گوش بده، فکر کنه، با خودت میگی این همونه که دنبالش بودم، اما خب اون خمیریه، موندنی نیست، تو سختی ها کم میاره، با اولین ضربه شکلش عوض میشه، وا میره، از دست میره، چند وقت بعد می بینی نیمه گمشده کسی شده که هیچ شباهتی به تو نداره!

می‌گفت حاضرم نیمه گمشدم یه مثلث متساوی الاضلاع باشه، اما بمونه!