تقدیر

بد جوري از دست تقدير ناراحتم

كه تونست بين منو و تو كلي فاصله بندازه...

تو تنها كسي بودي كه...

عقل و دلم هر دوشون براي داشتنت

بهم اين يقين رو داده بودن

كه ميتونن باهم كنار بيان..

چون تو دوست داشتني ترين بودي...

اما دست تقدير بين منو تو سالها فاصله انداخت

كه ديگ،مجبور شدم...

مثل يه سنگ،بي احساس بمونم برات...

مني كه هر وقت بلند دوست داشتنت رو فرياد ميزدم..

از احساسِ خوبت دلم به لرزه ميافتاد!