حداقل تو باورم کن...!

من میترسم.اما تو نمیفهمی.نمیفهمی رو دور تکرار یه سری اتفاق مزخرف بودن چه حسی داره.حتی نمیفهمی بعضی وقتا چقدر دوست داشتنی به نظر میای؛به اندازه ی تمام چیزای خوبی که یه روز ارزوم بودن.خنده هات لعنتی ! توحتی نمی فهمی مجنون شدن چه دنیایی.که وقتی میخندی دوست دارم زمان و مکان به هم قفل شن که هی نگات کنم و نگات کنم و نگات کنم.شاید نباید هیچکدوم از اینا رو میدونستی.شاید توام از اینکه دیونتم بترسی.مثل من که از رفتنت می ترسم. اما ببین من بی آزارترینم؛باورم کن. حداقل تو باورم کن...!