شکستن آدم‌ها را نمی‌شود شنید...

آدم‌ها گاهی می‌شکنند و این طوری نیست که شکستن‌شان صدای تِق داشته باشد و همه بفهمند فلانی فلان ‌روز فلان ‌جا شکست

 شکستن آدم‌ها را شاید فقط بشود دیـد از خنده‌هایی که وسط جمع تحویل اطرافیان می‌دهند

 یا حتی توی آینه به خودشان، از تعداد موهای سفیدشان که یکهو توی گوشه‌ای از سرشان پیدا میشود

 شاید هم از قیافه‌شان که کمرنگ‌تر می‌شود

شکستن آدم‌ها را نمی‌شود شنید، می‌شود دید، که فلانی نه دیگر مثل قبلش و نه دیگر مثل خودش، مثل هیچ کدام نیست...