از ضرغام تا چرخنده از چرخنده تا تتلو!

«شاهرخ ضرغام» لات بی سر و پائی بود که در رژیم پهلوی در کسوت «گنده لاتی» در کاباره میامی تهران شرخری می کرد. اما همین لات بی سر و پا به برکت انفاس قدسیه مرحوم امام و انقلابش به غمزه ای متحول شد و در جنگ و در کسوت فرمانده گروهان فداییان اسلام در جریان پاکسازی منطقه آبادان به فخر شهادت نائل آمد.

حالا حکایت تتلو نیز ظاهرا دست مایه نُنُربازی گروه های سیاسی شده تا به اعتبار پیشینه جوانانه وی تحول کنونی اش را مَچَل نمایند!

ماجرائی تکراری که پیش تر الهام چرخنده را نیز محور همین مَچَلیسم کرده بود...

طنز ماجرا آنجا است که وقتی از جبهه انقلاب کسی به اردوی ضدیت با انقلاب مهاجرت می کند همین اصحاب برایش کف می زنند کِل می کشند! اما دمار از روزگار آنی در می آورند که بنا به هر دلیلی راه خود را از راه این بیمار دلان جدا سازد.

شعار ایران برای ایرانیانشان نیز تا زمانی اعتبار دارد که ایرانیان مورد نظرشان قبل از هر چیز آستان بوس خورنق مالیخولیائی ایشان باشند. در آن صورت چه گلشیفته فراهانی باشی یا سوسن تسلیمی چه جواد اکبرین باشی یا اکبر گنجی و گوگوش و دراز گوش فرقی نمی کند و در هر حالتی قهرمان ایشانید در غیر این صورت تتلوئید و بایسته غضب روئی و درشت گوئی! 

داریوش سجادی