◕‿◕

وقتى سکوت مى آید حتى یک فکر نیز برجاى نمى ماند. کسى که به درون مى نگرد، ناگهان نگاه کردن خویش را فراموش مى کند.

دو نوع سکوت وجود دارد. اول: سکوتى که شما آن را در خود پرورش مى دهید، و دیگر سکوتى که خود مى آید.

سکوت باید از عمق هستى تان بیرون بجوشد. و از بیرون به درون شما تحمیل نشود.

بلکه برعکس از درون به بیرون فوران بزند. یعنى از مرکز هستى به سوى فضاى بیرونى جارى شود. و این پدیده اى کاملاً متفاوت از سکوتى است که خود ایجاد مى کنید.