زن ها ساده دل میبندند
ساده باور میکنند
درگیر خامی و بی تجربگی دلشان میشوند
گاهی زیر آوار یک نگاه یار
تا ابد جان میدهند
با گفتن احساسشان
غرورشان را له میکنند
غزل میبافند برای دل سردی های مداوم، برای آشوب های شبانه شان
بعضی وقت ها
صداقت در گفتارشان، میشود طناب دار خود و رویاهایشان
میشکنند و تکه های خورد شده دلشان را میچسبانند
به قاب تنهایی روزگار
سکوت میکنند
لبخندی میزنند ...
از آن لبخند های سرد و بی روحی که میتوان بی تفاوتی را درش دید ...