شعرزیبای عاشقانه

وقتی ز روی عاطفه لبخند می کنی :

وقتی ز روی عاطفه لبخند می کنی
هر آن چه ناخوش است خوشایند میکنی
شیرین دهن، چو پای سخنهات می روم
تلخی روزگارِ مرا قند می کنی
چشمت شبیه آینه ها پاک و بی ریاست
چشم مرا به آینه پیوند می کنی
این گونه گیسوان خودت را رها مکن
چون باد را به موت هدفمند می کنی
چشمت شبیه قله ی پامیر پرشکوه
دل را به یک نگاه دماوند میکنی
سلطان سرزمین دل من فقط تویی
خود را درون سینه ام اروند می کنی
دلبسته ام به موی سیاه بلند تو
دل را به ناز و غمزه ی خود بند می کنی
بیمی ندارم از همه تلخابه های دهر
وقتی ز روی عاطفه لبخند می کنی