من معمار دل خویشتنم…

آنجا که از ویرانه های مشکلاتم؛

پلی برای عبور میسازم؛

نه دیواری ته یک بن بست!!

از تکه های شکسته اشتباهاتم؛

سکوی بلندی میسازم که زیر پایم قرار دهم؛

و بر تجربیاتم لبخند پیروزی زنم!!

و از خرابه های کاخ آرزوهایم؛

قصری با شکوهتر از پیش؛

برای تجلی قدرت توکل به خدا می سازم!!

آری من یک معمارم…

منتظر هیچ فرصتی نمی ایستم؛

و خودم فرصت ها را خلق میکنم…

من امروزم را بر شهر سوخته دل دیروز میسازم؛

چرا که تنها فردا؛ از آن من است…

و با افکار مثبتم؛

آینده ام را زیباتر خواهم ساخت!!

بهترین روزها؛

همانست که در آن شادم و خندان…

من خودم را از نو می سازم!!

آری من معمار دل خویشتنم…