مےدانے
شاعر بودن
کجایش درد دارد
اینکہ
عاشقانہ اے نوشتہ باشے
و بعد
کسے نباشد
کسے نباشد...
کسے نباشد...

کجایے لعنتے تا
برایت بخوانمش...

مجازےدنیاےزیباییست
همدیگرراندیده ایم
اماباصمیمیت
رفتارمیکنیم
صداےهمدیگررا
نشنیده ایم،‌ولی از
حال هم خبرداریم
درصورت آفلاین
بودن نگران هم میشویم
کاش دنیاےواقعی
اینگونه بود

زندگی مثل نقاشی کردن است
خطوط را با امید بکشیم
اشتباهات را با آرامش پاک کنیم
قلم مو را در صبر غوطه ور کنیم
و با عشق رنگ بزنیم

گـــــاهی لازم است،

فراموش کنیــم...

کسانی را کـــه...

با نبــودنشان...

بــــودنمان را ؛

به بازی گـــرفتند...!!!