زندگی مثل مسابقه دو هست

بیشتر مردم زندگی نمی‌کنند، فقط باهم

 مسابقه دو گذاشته اند

 می‌خواهند به هدفی در افق دوردست

 برسند ولی در گرماگرم رفتن آنقدر نفس

 شان بند می‌آید و نفس نفس می‌زنند که

 چشم شان زیبایی‌ها و آرامش سرزمینی

 را که از آن می‌گذرند نمی‌بینند و بعد یک

 وقت چشم شان به خودشان می‌افتد و

 می‌بینند پیر و فرسوده هستند و دیگر

 فرقی برایشان نمی‌کند به هدف شان

 رسیده اند یا نرسیده اند.