متفاوت ترین شبکه اجتماعی در ایران

بلاگ كاربران


کیش مهر

 

 

 

همی گویم و گفته‌ام بارها 

                                         &nb sp;                                          &nb sp;         بود کیش من مهر دلدارها

 

پرستش به مستی‌ست در کیش مهر   

                                         &nb sp;                                          &nb sp;         برونند زین جرگه هشیارها

 

به شادی و آسایش و خواب و خور                                         

                                         &nb sp;                                                      ندارند کاری دل‌افگارها 

 

بجز اشک چشم و بجز داغ دل        

                                         &nb sp;                                                        نباشد به دست گرفتارها


کشیدند در کوی دلدادگان           

                                         &nb sp;                                                        میان دل و کام دیوارها

 

چه فرهادها مُرده در کوه‌ها 

                                         &nb sp;                                            &nb sp;       چه حلاّج‌ها رفته بر دارها 

  

چه دارد جهان جز دل و مهر یار                  

                                         &nb sp;                                                      مگر توده‌هایی ز پندارها

 

ولی رادمردان و وارستگان   

                                         &nb sp;                                                        نیازند هرگز به مردارها

 

مهین مهرورزان که آزاده‌اند    

                                                                                            &nb sp;   بریدند از دام جان تارها

 

به خون خود آغشته و رسته‌اند

                                         &nb sp;                                              چه گُل‌های رنگین به جوبارها

 

بهاران که شاباش ریزد سپهر 

                                         &nb sp;                                                     به دامان گُلشن ز رگبارها


کشد رخت سبزه به هامون و دشت     

                                         &nb sp;                                                    زند بارگه گُل به گلزارها

 
نگارش دهد گلبن جویبار                                 

                                         &nb sp;                                                      در آیینةی آب رخسارها


رود شاخ گل دربر نیلوفر                 

                                                &nb sp;                                               برقصد به صد ناز گلنارها


درد پردةی غنچه را باد بام      

                                         &nb sp;                                                         هزار آورد نغز گفتارها


به آوای نای و به آهنگ چنگ

                                         &nb sp;                                                   خروشد ز سرو و سمن تارها


به یاد خم ابروی گلرخان      

                                         &nb sp;                                              &nb sp;  بکش جام در بزم می‌خوارها

 
گره را ز راز جهان باز کن       

                                         &nb sp;                                                 &nb sp; که آسان کند باده دشوارها


جز افسون و افسانه نبود جهان   

                                                                                           که بسته است چشم خشایارها


به اندوه آینده خود را مباز     

                                         &nb sp;                                            که آینده خوابی‌ست چون پارها


فریب جهان را مخور زینهار   

                                         &nb sp;                                              که در پای این گُل بود خارها


پیاپی بکش جام و سرگرم باش       

                                         &nb sp;                                                       بهل گر بگیرند بیکارها

 

 

 

« اخلاصت را بیشتر کن و برای خدا درس بخوان . زبانت را هم بیشتر مراقبت نما . »

 

زنده یاد علّامه سیّد محمّد حسین طباطبایی « رحمت ا... علیه »

به اشتراک بگذارید : google-reader yahoo Telegram
نظرات دیوار ها


Sogaand
ارسال پاسخ