چه کسی گفت خدا شاعر نیست ...

زندگی رقص نجیبی ست

که از چشمه ی بودن، جاریست

رقص یک شا پرک بازیگوش

لای یک دسته گل ِ یاس معطر در باغ ...

رقص ِ یک نغمه ی آرام ِ اذان

که شبی باد میان من و این قبله پراکنده کند ...

رقص کِرمی شب تاب

که شبیه تپش ِ خورشید است ...

زندگی شعر نجیبی ست

که در دفتر ِ اندیشه ی این گنبد ِ دَوار

پر از قافیه است ...

چه کسی گفت خدا شاعر نیست  ... ؟؟

خداوندا یاریم کن

در ماه مهمانیت

درلحظه های ربانیت

در روزهای قرآنیت

درسحرگاه آسمانیت

درشبهای نورانیت

درلحظه های دل های بارانیت

بیاموزم بندگیت ...