خانه ي دوست كجاست...

‍ خانہ دوست ڪجاست؟

در فلق بود ڪه پرسيد سوار

آسمان مڪثي ڪرد

رهگذر شاخہ نورے ڪه به لب داشت

بہ تاريڪي شن ها بخشيد و بہ انگشت

نشان داد سپيدارے و گفت

نرسيده به درخت

ڪوچه باغے است ڪه از خواب خدا

سبزتر است

و در آن عشق به اندازه پرهاے صداقت آبے است

ميروے تا تہ آن ڪوچہ

ڪه از پشت بلوغ سر به در مي آرد

پس به سمت گل تنهايے مے پيچے

دو قدم مانده به گل      

پاے فواره جاويد اساطير زمين مے مانے

و تو را ترسے شفاف فرا مے گيرد

در صمیمیت سیال فضا، خش‌خشے میے شنوے:

ڪودڪي مے بينے

رفتہ از ڪاج بلندے بالا

جوجہ بردارد از لانه نور

و از او مے پرسے

خانہ دوست ڪجاست؟