کافکا در کرانه

در زندگی هرکس یک جا هست که از آن بازگشتی در کار نیست.
و در موارد نادری نقطه ای است که نمی شود از آن پیشتر رفت.
وقتی به این نقطه برسیم، تنها کاری که می توانیم بکنیم این است که این نکته را در آرامش بپدیریم. دلیل بقای ما همین است...

هاروکی_موراکامی
بریده_کتاب

سالها بازیچه ی تقدیر بودن ساده نیست
مثلِ یک دیوانه در زنجیر بودن ساده نیست
زندگی در برکه شاید سرنوشتِ ماهی است
عاشقِ قُلاب ماهیگیر بودن ساده نیست
در مُرورِ جمله ی "خود کرده را تدبیر نیست"
در تهِ دل از خدا دلگیر بودن ساده نیست
عشق مثلِ اتفاقی ساده می اُفتد ولی...
بعد از آن با درد و غم درگیر بودن ساده نیست
مثلِ فرهادی که خوابِ هر شبش شیرین شده
صاحبِ رویایِ بی تعبیر بودن ساده نیست
ساده یک شب چشمِ آهویی گرفتارت که کرد
خوب می فهمی که دیگر شیر بودن ساده نیست
بی مهابا وقتی از روی دلت رَد می شوند
زندگی جان ! درکِ سرعت گیر بودن ساده نیست
سالها آشفتگی زیرِ سرِ ِ این جمله بود
عشق تقصیر است و بی تقصیر بودن ساده نیست...

یادمان باشد؛
به حرمت ناچیزترین لحظه های خوبمان
هنگامی که به بن بست می رسیم
طبعمان آنقدر بزرگ باشد که
همدیگر را به لجن نکشیم....!
یادمان باشد؛
هرچه بودیم
روزی انتخاب هم بودیم...
رفاقت حرمت دارد

شرط دل دادن ، دل گرفتن است و گر نه یکی بی دل می شود و دیگری دو دل

روی پیشانی بختم خط به خط، چین دیده ام

بسکه خود را در دل آیینـــــه، غمگین دیده ام

مـو سپیدم مـو سپیدم مـــوسپیدم مــو سپید

گرگ باران دیده هستم، برف سنگین دیده ام

آه، یک چشمم زلیخا، آن یکی یعقوب شد

حال، یوسف را ببینـــم با کدامین دیده ام؟

آشنا هستی به چشمم، صبر کن، قدری بخند

یادم آمـد، مـن تـــــورا روز نخستین دیـــــده ام

بیستون دیشب به چشمم جاده ای هموار بود

ابن سیرین را خبــــر کن، خواب شیرین دیده ام

مـوجـیم و وصـل ما ، از خـود بـریدن اسـت

سـاحل بـهانه ای اسـت ، رفـتن رسـیدن اسـت

تـا شـعله در سـریـم ، پـروانـۀ اخگریـم

شـمعیم و اشک ما ، در خود چکیـدن اسـت

مـا مـرغ بی پـریم ، از فـوج دیگریم

پـرواز بـال مـا ، در خـون تـپیـدن اسـت

پـر می کـشیـم و بـال ، بـر پـرده ی خـیال

اعـجاز ذوق مـا ، در پـر کـشیـدن اسـت

مـا هـیـچ نـیستیم ، جز سـایه ای ز خـویـش

آیـیـن آیـنـه ، خـود را نـدیـدن اسـت

گـفتی مـرا بـخوان ، خـوانـدیم و خـامـُشی

پـاسخ هـمین تـو را ، تـنها شـنیـدن اسـت

بی درد و بی غـم است ، چـیدن رسیده را

خـامیم و درد مـا ، از کـال چـیدن اسـت

قیصر امین پور

اگر کسی به روی تو لبخند نمی زند علتش را در لبان فرو بسته خود جستجو کن.

تو خود به صحبت امثال ما نپردازی

نظر به حال پریشان ما نیندازی

وصال ما و شما دیر متفق گردد

که من اسیر نیازم تو صاحب نازی

کجا به صید ملخ همتت فروآید

بدین صفت که تو باز بلندپروازی

به راستی که نه همبازی تو بودم من

تو شوخ دیده مگس بین که می‌کند بازی

ز دست ترک ختایی کسی جفا چندان

نمی‌برد که من از دست ترک شیرازی

و گر هلاک منت درخورست باکی نیست

قتیل عشق شهیدست و قاتلش غازی

کدام سنگ دلست آن که عیب ما گوید

گر آفتاب ببینی چو موم بگدازی

میسرت نشود سر عشق پوشیدن

که عاقبت بکند رنگ روی غمازی

چه جرم رفت که با ما سخن نمی‌گویی

چه دشمنیست که با دوستان نمی‌سازی

من از فراق تو بیچاره سیل می‌رانم

مثال ابر بهار و تو خیل می‌تازی

هنوز با همه بدعهدیت دعاگویم

که گر به قهر برانی به لطف بنوازی

تو همچو صاحب دیوان مکن که سعدی را

به یک ره از نظر خویشتن بیندازی

دوست واقعی تو دشمن واقعی نقاط ضعف توست.