دو چیز همیشه یاد آدمهاست

دوست خوب و روزهای خوب

اما یه چیز هرگز از یاد آدمها نمیره

روزهای خوبی که با دوستای خوب گذشت

یاد من باشد فردا دم صبح

به نسیم از سر صدق، سلامی بدهم

و به انگشت، نخی خواهم بست

تا فراموش نگردد فردا

زندگی شیرین است، زندگی باید کرد

گرچه دیر است ولی

کاسه‌ای آب به پشت سر لبخند بریزم ،شاید

به سلامت ز سفر برگردد

بذر امید بکارم، در دل

لحظه را دریابم

من به بازار محبت بروم فردا صبح

مهربانی به خودم، عرضه کنم

یک بغل عشق از آنجا بخرم

فریدون مشیری

بوسیدن که بلدی خاطراتو ببوس بزار کنار

منم مجبورم که با قرص بخوابم هی

من بدون قرص یه ساعتم دووم نمیارم

اون ته عشقش به تو با قرص یه ساعته...

"ارشاد"

غـم هــا ارزش جنـگیــدن نــدارنــد !
رهــایـشــان کنیـــد
غـم هــا آنـقــدر خـستـــه انــــد،
که بـا کمتــریــن بی تــــوجـهی،
از پــای در می آیـنـــد
پس بــرای شـادی بغـل بـاز کنیــد،
و بــا امیـــد زنــدگی کنیــد ...!

مورد داشتیم دختره تو جمع فامیل گفته
یه مزاحم سیریش دارم دست از سرم برنمیداره
بعد پسر خالش گفته زر نزن فقط یه تک زنگ زدم شماره جدیدم بیفته ،
خودت ۴ روزه پیام میدی
دختره از اون به بعد دیگه مورد ایجاد نکرد !

+5

انسان”، بزرک نیست جزبه وسیله فکرش

“شریف” نیست جز به واسطه ی احساساتش

و”قابل احترام” نیست جزبه سبب اعمال نیکش

تقدیم به انسانی شریف و قابل احترام . . .

ستاد شهریار در پی یک شکست عشقی ترم آخر پزشکی دانشگاه را رها میکند و ترک تحصیل مینماید.
یعنی حدود 6 ماه قبل از اخذ مدرک دکتری از دانشگاه به دلیل شکست عشقی انصراف میدهد.
او که به خواستگاری دختری از آشنایان میرود چون وضع مالی مناسبی نداشته و در ابتدا مشهور هم نبوده جواب رد میشنود.
استاد ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺗﺎ 47 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﺠﺮﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﻋﺸﻖ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ...
ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﻣﻌﺸﻮﻗﺶ ﺭﻓﺖ، به ﺍﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺭﺩ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﻣﺎﻝ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯽ ﺑﻬﺮﻩ بوﺩ !!!
ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ در ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺳﯿﺰﺩﻩ به ﺩﺭ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﯿﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﻭ بچه ﺑﻪ ﺑﻐﻞ ﺩﯾﺪ ، ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩ که واقعاً معرکه است :
ﺳﺮ ﻭ ﻫﻤﺴﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﺮﻭ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﻡ
ﺗﻮ ﺷﺪﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﭘﯿﺮﯼ؛ ﭘﺴﺮﻡ
ﺗﻮ ﺟﮕﺮﮔﻮﺷﻪ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺷﯿﺮ ﺑﺮﯾﺪﯼ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ
ﻣﻦ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻧﯿﻦ ﺟﮕﺮﻡ
ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﻧﺮﺍﻧﺪﻡ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻫﻮﺳﯽ
ﻫﻮﺱ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﺍﻧﻪ ﺳﺮﻡ
ﭘﺪﺭﺕ ﮔﻮﻫﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﺭ ﻭ ﺳﯿﻢ ﻓﺮﻭﺧﺖ
ﭘﺪﺭ ﻋﺸﻖ ﺑﺴﻮﺯﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ ﭘﺪﺭﻡ
ﻋﺸﻖ ﻭ ﺁﺯﺍﺩﮔﯽ ﻭ ﺣﺴﻦ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﻭ ﻫﻨﺮ
ﻋﺠﺒﺎ ﻫﯿﭻ ﻧﯿﺮﺯﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺳﯿﻢ ﻭ ﺯﺭﻡ
ﺳﯿﺰﺩﻩ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ
ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ ﮐﺰ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭم.

ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺘﻪ ﻣﻨﻪ ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺮﯾﺰ ...
ﭘﯿﮑﺎ ﺑﺮﻩ ﺑﺎﻻ...
ﺑﺰﻥ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﺍﻭﻧﺎﯾﯿﮑﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﻮﺩﻥ ﻭﻟﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﯿﺴﺘﻦ ﭼﻮﻥ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﻮﺩﻥ...
ﺳﻼﻣﺘﯿﻪ ﺭﺩ ﭘﺎﻫﺎﯾﻪ ﺭﻭ ﻗﻠﺒﻤﻮﻥ...
ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻨﺪﻥ ،ﺍﻣﺎ ...ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﻐﺾ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪ...
ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ...
ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻧﻮﻥ ﻭ ﻧﻤﮏ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ !! ﺣﺮﻣﺖ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮﻥ ﺩﺍﺷﺘﯿﻤﻢ ﻧﮕﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻦ...
ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺸﻘﺶ ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﻪ ﺑﻤﻮﻧﯽ ﻣﯿﺸﯽ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﭘﺴﺮﻡ ﻭ ﺍﮔﻪ ﺑﺮﯼ ﻣﯿﺸﯽ ﺍﺳﻢ ﭘﺴﺮﻡ...
ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺍﻭﻧﺎﯾﯿﮑﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﻣﺎﻝ ﻣﺎ ﺑﺸﻦ ﻭ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻤﻤﻮﻥ ﻣﺎﻝ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺷﺪﻥ
ﺳﻼﻣﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﻗﯿﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺭﻭ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﻟﺒﺎﺗﻮ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻟﺶ ﺗﻨﮓ ﻧﺸﻪ ﻣﯿﮕﻪ:ﺁﺩﻣﯿﺰﺍﺩﻩ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻮﺱ ﻣﯿﺎﺩ ﺳﺮﺍﻏﺶ...ﺳﻼمتي ﺍﻭﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺭﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻮﺭ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻥ ؛ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺭﻭ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻩ... ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺭﻓﯿﻘﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺧﻨﺠﺮ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺮﮔﺸﺘﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻭ ﮔﻔﺖ: ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ...

مکالمات خیام با دوس دخترش"
دوس دخترش : کجایی عجیجم ؟
خیام :
ماییم و می و مطرب و این کُنجِ خراب
جان و دل و جام و جامه در رهن شراب
دوس دخترش : مشروب !؟ مگه تو نگفتی من نماز میخونم ؟
خیام :
می خوردن و شاد بودن آیین من است
فارغ بودن ز کفر و دین، آمین من است
دوس دخترش : با کیا هستی حالا خبرِ مرگت ؟
خیام :
فصل گل و طرف جویبار و لب کِشت
با یک دو سه دلبری حوری سرشت
دوس دخترش : آدرس بده ببینم ! بیام بزنم دهن این حوری ها رو سرویس کنم !
خیام :
راه پنهانی میخانه نداند همه کس
جز من و زاهد و شیخ و دو سه رُسوای دگر
دوس دخترش : آنقد مشروب بخور با
دوستات تا بترکی، سَقَط شی ایشالله !
خیام :
گر می نخوری طعنه مزن مستان را
بنیاد مکن تو حیله و دستان را
دوس دخترش : برووووووووو بمیرررررررررررر
خیام :
چون مُرده شوم خاکِ مرا گم سازید
احوال مرا عبرتِ مردم سازید