باران و تشنگی

هنوز در کاوش ِحرف و واژه بودم.....
که تندر نگاه تو درخشید...
از هر کلمه باران بارید.........
وتشنگی معنا یافت....

ماسه ها در پهنای کویر،
به قدرت ِهر ابر 
دریا میشد ........
وآسمان در ابهت ِعشق
به زمین ستاره میبخشید....
جهان در هیاهو بود،
من در کاوش ِحرف 
ودل در لحظه حاضر بود،
درس عشق را 
به زمان پس میداد........