روان

روان درمانی مسیری است که فرد را به سوری معنی عمیق زندگی می‌برد. زمینه را آماده می‌کند. برای تغییر باید ژرفای تاریک احساساتمان را ببینیم. در این تاریکی‌ها باید با آرزوهای واپس زده و ضربه های دوران کودکی مواجه شد.
در واقع وقتی فردی روان درمانی را آغاز می‌کند، حقیقتا کور است. به اشکال گوناگون قربانی و دشمن خود است و از آن بی خبر است. او خیال می‌کند قربانی تاریخچه‌ی خانوادگی است، ولی در روان درمانی می‌تواند به رابطه‌ی تعارضات بیرونی با ابعاد ناخودآگاهش پی ببرد. از این راه می‌تواند خود را مکان یابی کند و به برخی ترمیم ها بپردازد. اینجا عموما کار درمانگر خاتمه می‌یابد. البته جهت نشان داده شده است.
گی کورنو