تاریخچه سه تار

ساز سه تار يكي از سازهاي متداول و شناخته شده در موسيقي ايراني مي باشد.سه تار سازيست زهي-زخمه اي. از تاريخچه و نحوه پيدايش اين ساز در موسيقي ايراني اطلاع دقيقي در دسترس نمي باشد. از لحاظ ظاهري بسيار شبيه دوتار، تنبور و ديگر سازهاي هم خانواده مي باشد با اين تفاوت كه در موسيقي شهري استفاده مي گردد.  اگرچه در محدوده خاور ميانه سازهايي همچون چگور، دوتار، ديوان و .... با شباهت هاي بسياري به اين ساز موجود مي باشند اما سه تار ايراني داراي ويژگي هاي صوتي منحصر به فرديست كه با ديگر سازهاي مشابه خود تفاوت هاي بسياري را ايجاد نموده است.

همانگونه كه اشاره شد از تاريخچه و نحوه ساخت اين ساز اطلاع دقيقي در دسترس نمي باشد اما آنچه مسلم است در دوران قاجار دچار تحولاتي در ساختار گرديده است. اين ساز كه در ابتدا داراي سه رشته تار ( سيم ) بوده است در همين دوران توسط درويشي به نام مشتاق عليشاه به منظور افزايش كيفيت صوتي داراي چهار رشته سيم مي گردد. به همين منظور سيم سوم اين ساز را كه از ابداعات مشتاق عليشاه مي باشد به نام سيم مشتاق نيز مي شناسند.(مشتاق از چهره هاي شناخته شده عرفان و ادب مي باشد مشتاق در سال ‪ ۱۲۰۶‬هجری قمری به جرم آن‌که قرآن را با نوای سه‌تار می‌خواند، سنگسار شد و بدن او را در کنار مقبره میرزا حسین خان دفن کردند که اینک این مزار در میدان مشتاقیه کرمان، معروف به گنبد مشتاقیه زیارتگاه اهل عرفان است.)