کاش من دو نفر بودم...
یکی حرف می‌زد و یکی دیگر گوش می‌داد...
یکی زندگی می‌کرد و آن یکی به تماشای او می‌نشست...
چه خوب می‌توانستم خودم را دوست داشته باشم ولی اینطور نیست...
پس تصمیم گرفتم تنها باشم

زندگی همیشه اماده است...
تا شما را به اغوش بکشد...
پس مانند یک پیش قراول...
به پیشوازش بروید.

ماقوی میشویم از همانجا که ضعیف شدیم
و رشد میکنیم از همانجایی که زخم خوردیم...

خدايي چجور دلتون مياد از ايران بريد
.

.

كجا اين همه هيجان داره اخه تباها...☺

خوب خودت باش
اینکه دیگران چی دوست دارن در حیطه مسئولیت تو نیست