تکه ای از یک کتاب

بارها از شما شنیده ام که از کسی که دست به خطایی می زند چنان سخن می گویید که گویی یکی از شما نیست، ناشناسی ست در میان شما که ناخوانده به جهان شما پا نهاده است.

ولی من می گویم که حتی پاکان و راستکاران هم از بالاترین مرتبه ای که در یکایک شما هست برتر نمی روند، پس نابکاران و ناتوانان هم نمی توانند از پایین ترین مرتبه ای که در شماست فروتر بیفتند.

و همچنان که یک برگ زرد نمی شود مگر با دانشِ خاموشِ تمامِ درخت، خطاکار هم خطایی نمی توان کرد مگر با اراده ی پنهان همه ی شما.

شما با هم صف بسته اید و به سوی خویشتنِ خدایی خود گام بر می دارید.

راه شمایید و رونده شما.

و آن گاه که یکی از شما از پای می افتد، افتادنش زنهاری ست از برای آن ها که از پشت سر می آیند تا پای شان به سنگ نگیرد.

آری، و نیز زنهاری ست از برای آن ها که از پیش رفته اند و با آن که تیزروتر و استوارتر بوده اند سنگ را از سر راه برنداشته اند.

پیامبر

جبران خلیل جبران