صدای هیچ

از من صدای هیچ می آید

صدای کسی در اواسط اردیبهشت ماه

که میان آرواره هایش

فاصله ای است طولانی

اما دهانش

از غبار یخ زده

پر شده است.

باد،

سعی در ربودن پیراهنش دارد

و برف،

سفیدی موهایش را محو می کند.

او را آتش زده اند

اما تنش سرد است

پس چرا فریاد می کشد؟

فریادی که نه صدای ضجه می دهد

نه صدای درد .

فریادش صدای هیچ می دهد

و خلائی ایجاد می کند

که تمام این هستی را

در خود می بلعد.

سال هاست او را می بینم

و صدایش را، همه جا می شنوم

گاهی با خود فکر می کنم:

که چرا همه ی انسان ها

یک روز صدای هیچ می دهند؟

الهه بهشتی